Waarom vertrek je niet gewoon?

Heeft iemand je ooit gezegd om gewoon te vertrekken bij je verslaafde partner? Het voelt verschrikkelijk, toch?

"Gewoon vertrekken" is geen advies. Het voelt als een afwijzing. Het voelt als een veroordeling die zegt dat zij het beter zouden doen, als ze in jouw schoenen staan.

Het voelt alsof ze je dom en naïef vinden.

En hier is de realiteit: ze staan niet in jouw schoenen. En ze hebben geen idee wat ze zouden doen als ze zich in jouw exacte situatie bevonden.

Het kan goed bedoeld zijn, maar het erkent niet jouw ervaring van totale hartzeer en wanhoop om iemand te willen helpen met verslaving.

Dus als niemand je dit al vertelde, zal ik het doen:

Je hebt het recht om van iemand te houden die worstelt met verslaving. Je hebt het recht om aan hun zijde te staan. Je hebt het recht om te voelen wat je voelt en te doen wat je doet.

Zet je eigen zuurstofmasker op voordat je hen helpt.

Maar je hebt ook het recht om jezelf staande te houden in deze relatie. Het beste wat je kan doen, is beginnen met voor jezelf te zorgen.

Dus voordat je jezelf opoffert voor anderen, voordat je jezelf verliest in de strijd om iemand anders te redden, onthoud dit: het is oké om jezelf op de eerste plaats te zetten.

Het is oké om voor jezelf te zorgen.

Het is oké om hulp te zoeken voor jezelf.

Want alleen als je goed voor jezelf zorgt, kun je echt anderen helpen. Als je hulp zoekt voor jezelf, zul je merken dat het gemakkelijker wordt hen gezonde ondersteuning te bieden, die echt werkt. Dus begin met jezelf. Het is geen egoïsme; het is zelfliefde, en het is essentieel voor jouw welzijn.